Alexander v/d Hoven
“is er een leven na het Prins zijn?” Dat was mijn eerste vraag en ik kan u verzekeren, er is een leven en wat voor leven. Royalty vergaat tenslotte nooit en als ik ‘s morgens door de stad loop en iemand groet mij vriendelijk met “Goedemorgen Prins Alexander de Eerste”, dan groet ik deze opgewekte carnavalist vanzelfsprekend terug. Want zo hoort het en dat verwacht men ook van een eens zo belangrijk persoon.
Belangrijk ben je, zeker tijdens de carnavalsdagen. “Hé, lekker Prinsje” fluisterde een dame mij eens toe, het ging zo snel dat ik niet gezien heb wie het was. Ik voelde alleen een zachte vinger over mijn wang gaan en weg was ze. Ik heb wel gelijk gecontroleerd of mijn wang nog schoon was, want bij deze vereniging halen ze zotten binnen, die iedereen een plezier menen te moeten doen met het vol smeren van je wang met vette, rode schmink ‘ Met carnaval kijken soms dames naar mij en dan moet ik er altijd weer aan denken: “lekker Prinsje”, wel een geinige uitdrukking.
Als Prins sta je gelukkig niet alleen. Mijn kordate Adjudant Johan zorgde er tijdens de festiviteiten voor dat alles perfect geregeld was. Als lid van het Herenballet wilde ik ook in mijn Prinsenjaar meedansen en Johan kreeg het voor elkaar dat mijn tutu ongemerkt binnengesmokkeld werd en dat ik tot ieders verbazing toch mijn elegante passen kon maken. Ook greep hij snel in als ik mijn muts verkeerd op dreigde te zetten, naar voren wijzende veren staan wel komisch, maar een Prins is niet om te lachen’.
Mijn Prinsenmuts met drie lange veren was een heel belangrijk attribuut. Zonder muts stel je toch maar weinig voor, zo’n versierde pet met goudfazantveren geeft je status en aanzien. Binnen ons driemanschap, Prins, Page en Adjudant, had ik die pet hard nodig, want anders keek iedereen alleen maar naar mijn fantastisch knappe en altijd lachende Page Mirjam of gingen de dames eerst naar mijn Adjudant Johan om hem te kussen en zou ik bijna vergeten worden.
En dan is het carnaval afgelopen, voorbij, fini, over en uit. Als een Bungee-jumper val je in een zwart gat, om op de 11 e van de 11 e nog even aan je elastiek terug te veren en daarna uit te hangen tot de nieuwe Prins er is. Zo is het leven van een Prins nu eenmaal. Want hoe goed, vrolijk of aardig de Prins ook was, er is er maar één belangrijk en dat is: ‘De Nieuwe Prins’.
