“Het vrouwelijk schoon had natuurlijk enorme invloed op mij. Ik heette al gauw Jan Gluton.”

“We kwamen ook buiten Arnhem’s gemeentegrenzen. Tochten naar Kerkrade met een hele delegatie, en naar de Nederlandse militairen in Duitsland. Een bijzonder festijn, waar we een heel programma afwerkten. Bijna twee dagen lang, met een man of tachtig. De accijnsvrije winkel was open. Daar is veel gebruik van gemaakt: alcoholica, parfums, after shave, sigaren, sigaretten. De bus brak bijna door midden door de extra vracht. Voordat we Arnhem bereikt hadden was vrijwel alles opgedronken, bijna iedereen was laveloos.”
En nog verder Duitsland in: “We zijn ook naar Neurenberg geweest, ik was weliswaar geen Prins meer maar ik sprak aardig Duits. Prachtig zoals die hele On-Ganse in Neurenberg uit het vliegtuig stapte.”

Het is al aardig wat jaartjes geleden, maar de herinneringen aan seizoen 1968 komen bij Jan de 3e nog vrij soepel en snel. Hij vervolgt: “Februari 1969 ben ik afgetreden, zaterdag de 19e. Op een witte fiets. Mijn slogan was “lief zijn voor elkaar”. Vandaar”. “We zijn in Hengelo geweest, in het toenmalige Amstelhotel daar, waar de Hengelose carnavalsvereniging De Windbuilen huisde, waar zelfs ook nog een keer het Herenballet is opgetreden.”

Over de begeleiding van de Prins toen, in 1968: “Die was niet optimaal vroeger, die witte fiets heb ik zelf maar weer van stal gehaald. Eigenlijk zou iemand als ik, van buiten de vereniging, dubbele begeleiding hebben moeten krijgen.” Maar daarover niet meer getreurd. Jan heeft aan zijn prinsentijd veel plezier beleefd en er wat van gemaakt.
“Van tevoren heb ik me gerealiseerd dat ik er voor het publiek was. Ik was degene die het voortouw moest nemen om de gang er in te krijgen. Dat betekent: je spontaan opstellen tegenover iedereen, jong en oud, gehandicapten en … het vrouwelijk schoon had natuurlijk enorme invloed op mij. Het is niet voor niets dat ik al gauw de bijnaam Jan Gluton heb gekregen. ” Jan heeft heel wat belevenissen te releveren. Zo vergeet hij ook niet gauw dat op de avond waarop hij werd geïnstalleerd de “Orde van de Zachte G” werd uitgereikt aan Minister Marga Klompé.
Eén ding is zeer vermeldenswaard: “Ik heb er altijd tegenop gezien naar het toilet te gaan, omdat ik zo’n moeite met dat prinsenpak had. Dat was een verschrikking. Het pak was ook te warm.”
“Jullie weten dat ik nogal een ouwehoer ben. In mijn prinsentijd betekende dat onder andere dat ik heel lang afscheid heb genomen. Dat heb ik nog vaak moeten horen. Ik hield een speech en Ben Bolder wilde mij de veren al afnemen, maar ik heb hem steeds teruggeduwd.”
“Al met al: het was geweldig. Ik zou het zo wéér doen.”