Norbert de Bos

“Het is een unieke ervaring”

Op het moment dat men je vraagt een verhaaltje te schrijven over jouw Prinsenjaar 1989-’90, dan lijkt dat jaar al weer heel lang geleden. Toch blijkt het mogelijk weer een heel boek vol te schrijven. Dit ervoer ik toen ik de pen ter hand nam. Zo’n zelfde ervaring doe je als Prins ieder jaar weer op ais ‘de nieuwe’ in de gans wordt gehesen om zo zijn opwachting voor het grote publiek te gaan maken. Op dat moment flitst jouw eigen ervaring ook weer door het hoofd en geloof mij, het is een unieke ervaring!!!!!!!!

Het begint bij het moment, dat je een telefoontje krijgt van Grootvorst Henk met de vraag of je bereid bent het komend carnavalsseizoen als Prins ten tonele te verschijnen. Er gaat van alles door je heen, maar laten we eerlijk zijn, alleen de vraag was al genoeg om eigenlijk geen nee meer te kunnen zeggen.

Over Page en Adjudant was geen twijfel. Op een bijeenkomst van de Ganse-Kuikens zijn zij onder het genot van een glaasje bier, tussen alle andere Kuikens in en ook nog zonder dat iemand het ook maar enigszins in de gaten had, door mij gevraagd. Goh, jongens, wat was dat glaasje bier die avond lekker. Zowel Roland als Muriël zeiden meteen ja. Zo was in een vroeg stadium het Prinsentrio ’89-’90 compleet. Een trio dat later uitgroeide tot een sextet. Eén hobbel was er nog te nemen. Het zou leuk zijn mijn ouders op de Prinsenkeuze te krijgen zonder dat zij al van iets wisten, echter na rijp beraad leek het ons toch beter vlak van te voren het een en ander aan hun duidelijk te maken om zo te grote schrik te voorkomen.
Zo gezegd, zo gedaan. Wij, Aranka en ik, zijn een week van te voren met een ingepakte Prinsenfoto bij mijn ouders op bezoek gegaan. Toen ik ze had meegedeeld dat we  wat te vertellen hebben en mijn moeder ‘het cadeautje’ uitgepakt had werd zij heel kwaad en zei tegen ons met zeer bedroefde stem: “Ik dacht dat jullie gingen trouwen”. Dat is later overigens weer goedgemaakt.

Het seizoen gaat dan van start. Je huis wordt omgetoverd tot een groot café, bloemen en kaarten worden in groten getale bij je thuis bezorgd. Er gebeurt van alles. Een wel heel bijzondere ervaring is trouwens wel, als de oud-burgemeester van Arnhem bij jou thuis komt op de receptie en jouw Adjudant -feliciteert met zijn Prinsenschap en jou vervolgens straal voorbij loopt. Iets wat mij overkwam en wat ik nog het hele seizoen van Roland te horen kreeg.
Naast alle versieringen in huis, werd de buitenkant van ons huis versierd met een bord ‘NORBERT l’. Een leuk verhaal hierbij is, dat we later van mensen uit de buurt te horen kregen, dat ze dachten dat er een baby bij ons geboren was. Nadat er diverse blaos- en hofkapellen in de nachtelijke uren bij ons aan de deur hadden staan spelen wisten ze wel dat dat niet het geval was. Het was ook al zo raar, ze hadden Aranka helemaal niet met een dikke buik zien lopen.

Als Prins van de On-Ganse moet je op alles voorbereid zijn. Zo stond ik tijdens een van de hoogtepunten van het seizoen, het galacarnavalsconcert, met angst en beven mijn in het boekje geplakte speech te bewaken, omdat ik als de dood was dat bij het gaan staan en zitten (en dat gebeurt nogal eens op deze avond) het boekje met speech naar beneden zou vallen. Gelukkig heb ik het boekje kunnen behouden, maar toen ik Miranda van Kralingen wilde bedanken met als geheugensteun de steekwoorden in mijn boekje, bleek dit niet te gaan zoals ik had verwacht. Zij zat namelijk al lang en breed in de trein naar huis, zodat mijn steekwoorden geen enkele zin meer hadden. Zo zie je maar, niets is te plannen en dat heb ik dus ook maar niet meer gedaan.

Het hele seizoen, overigens in ons jaar maar vier weken, is mij bijgebleven als het jezelf (laten) verplaatsen van de ene ervaring naar de andere, van het ene hoogtepunt naar het andere. Zoals in het begin van dit verhaal reeds gememoreerd kan ik er boeken over schrijven hetgeen hier echter niet op zijn plaats is. Maar als ik dan tot slot toch nog een aantal bijzondere ervaringen op een rijtje zet, dan horen daar zeker bij: de ontvangsten thuis, het brengen van een stukje carnaval naar de “minder valide” mens in onze maatschappij, het goed leren kennen van de vereniging met alle hebbelijkheden en onhebbelijkheden daarbij genomen en het overhouden van een aantal intense vriendschappen.

Mede namens Page Muriël, Adjudant Roland, Aranka, Ellen en Godfried wens ik een ieder die dit leest nog jarenlang carnavalspiezier toe.

Met Carnavalsgroeten van Ex-Prins Norbert 1.