“Alleen in het kleedhokje met mijn page. Dat is me later niet meer gelukt.”

Theo Rouwen was Prins Theo II in gans het On-Ganse seizoen 1982. “Ik had een geweldig lieve page, Ingrid Louwinger. M’n adjudant was Bert Roetert.”

“Het Prinsentreffen, oh dat was prachtig. In een manege in Elst, een prins lazerde van z’n paard. We moesten toen van paard ruilen, omdat ik zogenaamd een goeie ruiter was… Ik had een kwartier les gehad, voor de rest wist ik weinig van paarden af, ja de voor- en -achterkant. Maar het is goed afgelopen.”

“Een topper was 14 februari, het Carnavalsconcert met Marco Bakker en Henny May. Geweldig!”

“De 18e februari vergeet ik ook niet gauw. Het KAB-gebouw in Klarendal. Daar hebben ze mijn prinsenstaf gejat. Die kon ik alleen maar terugkrijgen als ik een rondje gaf. We zaten aan een tafel en een vrouw jatte dat ding, zij pleite door de zaal. Ze ging het toilet op en met geen duizend paarden was ze er af te krijgen. Na een hoop gedram is het uiteindelijk gelukt.”

“De boerenmiddag was een hele gezellige middag. Pak huren bij Doornik, dat was de enige middag dat ik met mijn page alleen in een kleedhokje stond. Daarna is me dat niet meer gelukt: dat zijn de leuke dingen van het carnaval. “

Over kleren gesproken, Theo trad af in een specifiek uniform.
“Het gein-uniform. Met dat uniform in een grote trom die we zelf hadden gemaakt. We kwamen erachter dat we onze adjudant hadden vergeten. Die stond al te wachten op de volgende Prins. Dus mijn page en ik waren de enigen die aftraden. Ik kan me ook voorstellen dat de jongens van de band meer op onze page hebben gelet dan op adjudant Bert Roetert.”

Over de kosten: “ja kan het zo duur maken als je zelf wilt. Het brengt gewoon verplichtingen met zich mee. Dan doen we de badkamer maar over vier jaar!”

“Ik heb ook die avond meegemaakt dat op Paul Puttiger een neksprong vanaf het balkon werd gemaakt door een gozer die dacht dat hij aan het zweven was.”

“De buurt deed goed met me mee. Versieringen in de vorm van grote spandoeken, regelmatig de hut vol mensen. Het Carnavalsconcert was, zoals ik al zei, iets geweldigs, het was m’n eerste Carnavalsconcert en dan gelijk als Prins. Vanaf dat concert heb ik er geen meer overgeslagen.”

“Witte schoenen had ik niet, ik heb ze moeten kopen. Stad en land afgelopen, want ik heb maat 45. Uiteindelijk toch gevonden, een paar witte in mijn afmetingen. Een volgende Prins met maat 45 kan ze komen lenen.”

Na wat geharrewar bij de voorbereiding ervan zegt Theo over de optocht waarin hij figureerde: “De optocht was klasse.”